در سیستم های ارتباط امروزی دستیابی به ظرفیت های انتقال بالا جهت پشتیبانی
از سرویس های گوناگون ضروری به نظر می رسد . در این میان سیستم های مخابرات
نوری به دلیل ویژگی های مطلوبشان به عنوان تکنولوژی اصلی در زیر ساخت شبکه های
مخابراتی مطرح می باشند و به طور قابل توجهی در مخابرات راه دور و بین شهری مورد
استفاده قرار گرفته است .دو رهکار جهت افزاش ظرفیت انتقال در شبکه های مخابرات
نوری ارائه شده است :راه اول استفاده از کابل های نوری جدید و راه دوم بهره برداری
بیشتر از پهنای باند فیبر های موجود است .
استفاده از فیبر های جدید اگر چه روشی معمول برای گسترش شبکه ها ست اما هزینه زیادی
دارد که فقط بخش اندکی از این هزینه به قیمت خود فیبر اختصاص دارد .
استفاده بهینه از پهنای باند فیبر های موجود به دو روش امکانپذیر است . روش اول افزایش
نرخ بیت در مالتی پلکس به روش تقسیم زمانی است .
روش دوم انتقال همزمان چندین کانال نوری حاوی اطلاعات با طول موج های مختلف برروی
یک فیبر نوری است که تکنیک مالتی پلکس تقسیم طول موج نام دارد .
WDM قادر است سیگنال های نوری را مالتی پلکس نماید سپس به طور هم زمان در طول یک
فیبر ارسال نماید .سیستم های WDM انتقال ترافیک را تا چندین ترابیت در هر ثانیه از طریق
یک فیبر امکان پذیر می کنند هر طول موج معادل یک کانال نوری مستقل است از اینرو افزایش
تعداد طول موج ها روی یک فیبر باعث افزایش سرویس ها و پهنای باند می شود .
فرم در حال بارگذاری ...