) دادگاه‌هائی که ازطرف برندگان جنگ علیه شکست خوردگان جنگ تشکیل یافته بود : مثل دیوان‌های کیفری نورنبرگ و توکیو(

 

 

 

دادگاه بین المللی‌کیفری هیچ یک از این دوخصیصه را نداشت و بلکه دارای صلاحیت عام ازنظر زمان وجغرافیا می باشد همچنین دادگاهی نیست که ازطرفی گروهی خاص (مثل برندگان جنگ) علیه گروه خاصی دیگر (مثل شکست خوردگان جنگ)تشکیل شده باشد .

 

 

موضوع بحث صلاحیت :

 

 

در مورد دادگاه کیفری دومفهوم در موضوع صلاحیت قابل بررسی است :

 

 

1. قابلیت پذیرش (admissibilbty) ؛ عبارت است از اینکه در پرونده خاصی که مطرح است و ازنظر صلاحیت مشکلی ندارد آیا این پرونده را می شود دردادگاه کیفری مطرح کرد یانه ؟ودادگاه پذیرنده این پرونده است یانه ؟
2. صلاحیت (jurisdiction)؛ عبارت است از قابلیت دادگاه جهت رسیدگی به دعاوی مختلف از لحاظ عناصر زمانی ،مکانی ، نوع جرائم وضعیت مرتکبان و… که این موضوع همان صلاحیتی است که در دادگاه های دیگر هم مطرح است و از نظر زمانی برقابلیت پذیرش تقدم دارد [1].

 

 

صلاحیت دادگاه کیفری بین المللی

 

 

صلاحیت «دادگاه کیفری بین‌المللی» از جهات مختلف قابل بررسی است ؛

 

1) صلاحیت موضوعی ؛

 

 

براساس بند 1 ماده 5 اساسنامه «دادگاه کیفری بین‌المللی» جرائمی که «دادگاه کیفری بین‌المللی» صلاحیت رسیدگی به آن را دارد عبارتند از :

 

 

1. نسل کشی ؛

 

 

که باید این عمل بقصد نابودکردن تمام یا بخشی از یک گروه ملی ،قومی ،نژادی یا مذهبی ارتکاب یابد ونیازمند سوءنیت خاص است [2].

 

 

عنصر مادی نسل کشی براساس ماده 6 اساسنامه «دادگاه کیفری بین‌المللی» عبارت است از یکی از اعمال زیر؛

 

 

قتل

 

 

ایراد صدمه شدید جسمی

 

 

قراردادن عمدی گروه درشرائطی که موجب زوال آنها شود

 

 

جلوگیری از توالد وتناسل

 

 

انتقال اطفال یک گروه به گروه دیگر

 

 

نکته ؛ عدم‌ذکربرخی ازجرائم مثل پاک سازی نژادی(ethnic cleansing)از نقاط‌ضعف اساسنامه است

 

 

1-2-جنایات علیه بشریت؛

 

 

عنصر مادی جرائم علیه بشریت براساس ماده 7 اساسنامه «دادگاه کیفری بین‌المللی» عبارت است یکی از جرائم زیر ؛

 

 

قتل

 

 

ریشه کن کردن

 

 

به بردگی گرفتن

 

 

اخراج یا کوچ اجباری جمعیت

 

 

محبوس ساختن یا ایجاد محرومیت شدید از آزادی جسمانی

 

 

شکنجه

 

 

تجاوز وخشونت جنسی

 

 

آزار گروه معین بنابه دلائل سیاسی

 

 

ناپدید کردن اجباری اشخاص

 

 

تبعیض نژادی واعمال غیرانسانی مشابه

 

 

جنایات جنگی؛

 

 

هردولت براساس ماده124اساسنامه«دادگاه کیفری بین‌المللی» علی‌رغم عدم پذیرش رزرویشن هردولت می تواند برای مدت هفت سال پس از لازم الاجراءشدن آن را درمورد اتباع یا قلمرو ارتکابی خود نپذیرد .