وبلاگ

بچه های مهدکودک نحوه کنترل رفتارهای خودشان را در معیت راهنمایی بزرگسالان گرم و با توجه یاد می گیرند. در این مرحله بچه ها واقعا مایل به یاد گرفتن هستند و کنجکاوی مادرزادشان هم به آنها کمک می کنند. مربی ها – با زمینه تحصیلی مناسب در زمینه آموزش به کودکان پیش دبستانی و رشد کودکان – می توانند آن چه که بچه ها برای رشد فیزیکی ، احساسی و هوشی کودکان نیازمندند ، در اختیارشان بگذارند.

 

 

 

 

 

فصل اول :

 

 

تعاریف وکلیات

 

 

1-1- کودک کیست

 

 

اساسا کودک به کسی اطلاق می شود که سه مرحله را طی نماید:

 

 

الف) مرحله اول از تولد تا پایان دو سالگی

 

 

در این مدت کودک خود را با اوضاع جدید زندگی سازگار می کند و برای این سازگاری از حواس مختلف «بینائی، شنوائی، واکنش در برابر بو…» بهره می گیرد و در این دوران کودک به لحاظ جسمی، عاطفی و اجتماعی رشد می کند و در مقابل عواطف و احساسات اطرافیان

واکنش نشان می دهد.

 

 

ب) مرحله دوم کودکی از 3 تا7 سالگی

 

 

در این مرحله رشد سریع جسمی، کودک را برای تجربه و یادگیری بیشتر آماده می کند و به تدریج که بزرگتر می شود به شبکه پیچیده تری از تجارب دست می یابد و از حواس خود هرچه بیشتر استفاده می کند و به کمک راه رفتن با محیطی گسترده و متنوع رو به رو می شود بر خلاف دوران اول زندگی در این دوره رفتار کودک کمتر قابل پیش بینی است، زیرا از این پس تجارب محیطی و تاثیری که بر او می گذارد مسیر رشد کودک را تعیین می کند.

 

 

این دوره جزء حساسترین سالهای نخست زندگی کودک به شمار می آید به لحاظ اینکه سؤالهای او از اطرافیان شروع می شود و این والدین هستند که با پاسخگوئی مناسب می توانند ذهن کودک را شکوفا نمایند و به رشد ذهنی او کمک کنند.

 

 

ج) مرحله سوم کودکی از 7 تا 11 سالگی

 

 

ابتدا و انتهای این دوره با تحولات و شرایط جدیدی همراه است که تا اندازه ای بر شخصیت کودک و سازگاریهای اجتماعی او اثر می گذارد.

 

 

این دوره از نظر روانشناسان سنین گرایش به دسته و گروه است که کودک تلاش می کند که خود را از نظر ظاهر، رفتار و گفتار با دسته و همسالان تطبیق دهد. به همین جهت است که روانشناسان این دوره را سن همانند سازی نامگذاری می کنند و برخی از آنان این دوره را

 سن خلاقیت نامیده اند یعنی دوره ای که در آن معلوم خواهد شد، کودک در آینده خلاق و مبتکر می شود یا دنباله رو و پیرو خواهد بود.

 

 

بنابراین می توان گفت این دوره از رشد مانند هر مقطع دیگری از اهمیت زیادی برخوردار است زیرا خصوصیات رشد در این دوره در مقایسه با مقاطع دیگر، نمودی مثبت و سازنده دارد که این نمود برای همگان واضح است.[1]

 

 

1-2- تعریف مهد کودک

 

 

مهد کودک محلی است برای مراقبت ، شناخت استعدادها،‌ پرورش عاطفی، جسمی، هوشی، رفتاری (اجتماعی) گفتاری و رشد خلاقیت کودکان.[2]

 

 

1-2-1- مهد کودک وانواع آن

 

 

مهد كودك به مركز یا موسسه یا كانون فرهنگی – تربیتی اطلاق می شود كه مسئولیت نگهداری، مراقبت، پرورش و فراهم نمودن زمینه بروز رشد استعدادهای كودكان تا سن قبل از ورود به دبستان را بر عهده دارند كه با توجه به مدت فعالیت روزانه، جغرافیای فعالیت و نوع خدمات دارای انواع ذیل می باشد.
مهد كودك تمام وقت

 

 

مهد كودكی است كه از ساعات اولیه روز به مدت 8 ساعت فعالیت دارد.

 

 

مهد كودك نیمه وقت

 

 

مهدكودكی است كه روزانه به مدت 4 ساعت در نوبت صبح یا بعدازظهر فعالیت می نماید.
مهدكودك پاره وقت: مهدكودكی است كه روزانه كمتر از 4 ساعت در تمام ایام هفته یا صرفا در روزهای خاص فعالیت دارد.

 

 

مهد كودك تخصصی

 

 

مهد كودكی است كه ضمن انجام فعالیت های مهد كودك منطبق با نیازهای كودكان و توانمندیهای ایشان در یك یا چند رشته فرهنگی هنری ورزشی و … بطور تخصصی با حضور مربیان واجد مدرك كارشناسی یا بالاتر در رشته مربوط فعالیت دارد.

 

 

مهد كودك شبانه روزی

 

 

مهدكودكی است كه به صورت 24 ساعته فعالیت دارد.

 

 

مهد كودك شبانه

 

 

مهدكودكی است كه به صورت شبانه از ساعت 17 تا 7 صبح روز بعد فعالیت دارد.

 

 

مهد كودك غیرانتفاعی

 

 

مهدكودكی است كه توسط افراد خیر و موسسات خیریه به منظور ارائه خدمات ذیربط به صورت رایگان به كودكان اقشار نیازمند و آسیب پذیر تاسیس می شود.

 

 

مهد كودك، كودك در خانه

 

 

مهدكودكی است كه به منظور ارائه خدمات ذیربط به 3 تا 7 سال در منزل مسكونی مدیر مسئول تاسیس می شود.

 

 

روستا مهد

 

 

مهدكودكی است كه به منظور ارائه خدمات ذیربط به كودكان روستائی تاسیس می شود.