وبلاگ

امروزه بر تعداد سازمان هایی که استراتژی کلی آنها براساس VoIP می باشد، خیلی سریع افزوده شده است. FoIP یکی از مهمترین کاربردهای تکنولوژی VoIP است. این تکنولوژی پتانسیل بالایی در کاهش هزینه ارتباطات مخصوصا در سازمان های بزرگ، دارد.
در FoIP مقصد ارسال فکس به جای اینکه یک شماره معین باشد، آدرس IP است. آدرس IP یا شماره میزبان، یک سری عدد است که به یک فکس معین که به یک شبکه معین متصل است تخصیص داده شده است.
استفاده از FoIP مزایای زیادی می تواند داشته باشد. یکی از مهمترین مزایای آن می تواند کاهش هزینه ارتباط باشد چون یک سیستم FoIP می تواند دیتا را به یک سیستم دیگر FoIP از طریق اینترنت و بدون استفاده از خطوط آنالوگ تلفن، انتقال دهد. به عبارت دیگر، هزینه ارسال فکس به مقدار ناچیزی کاهش پیدا می کند، در واقع همانند ارسال Email خواهد شد. بعلاوه، در FoIP به دلیل اینکه این سیستم با اترنت کار می کند می توان به حداکثر سرعت انتقال دیتا دست یافت. با این سرعت FoIP برای تبادل حجم بالای دیتا مناسب می باشد (مانند تصویر dpi 600 یا یک صفحه “17*”11). نصب این سیستم ساده است و این سیستم را می توان از راه دور، مانند چاپگر در شبکه، کنترل کرد.
همین طور که بیان شد، یکی از مهمترین کاربردهای تکنولوژی FoIP، VoIP می باشد. این روش توانایی زیادی برای کاهش هزینه ارتباطی دارد. در اینجا سعی می شود تا پی ببریم که FoIP چگونه کار می کند، و در رابطه با نقاط ضعف و قوت آن بحث می کنیم، و راه های مختلف را برای استفاده از FoIP در ساختار مخابرات بررسی می کنیم.
FoIP چگونه کار می کند؟

وسایل فکس در اصل برای برقراری ارتباط روی PSTN طراحی شده اند. فکس تماس گیرنده به فکس پاسخ دهنده از طریق سبکه سوئیچ

 متصل می شود. همین که ارتباط فیزیکی بین سیستم های فکس برقرار شد در این مدت، پیام های دریافت تصویر فکس و مذاکراتی بین آنها به طور حتم انجام خواهد شد.

در مقابل، در جایی که از FoIP استفاده می شود، اتصال PSTN فقط بین سیستم فکس و دروازه وابسته به آن برقرار است. دروازه ها ارتباط کنترل فکس و تصویر دیتا را از طریق IP برقرار می کنند.
دو مد اصلی برای FoIP تعریف می شود: “ذخیره کردن و سپس ارسال” و دیگری “ارسال بلادرنگ”. ذخیره کردن و سپس ارسال FoIP نیازمند یک دروازه مبداء است تا تصویر فکس را به طور کامل دریافت و آن را ذخیره کند و سپس آن را برای دروازه مقصد ارسال کند، و از آنجا به سمت سیستم فکس مقصد بفرستند. ارسال بلادرنگ FoIP نیازمند دروازه های FoIP است تا اینکه فکس را به صورت بلادرنگ به پایانه دورتر تحویل دهد. به هرحال بسته هی فکس روی اینترنت می تواند با تاخیر همراه باشد، یا تکراری باشد یا گم شوند. دروازه های بلادرنگ FoIP باید QOS را تنظیم کنند.
توصیه نامه T.30 از ITU-T روش ارسال فکس را از طریق PSTN تشریح می کند.
FoIP مدارک و اسناد را توسط توصیه نامه T.38 از ITU-T بر روی شبکه IP ارسال می کند. توصیه نامه T.38 مشخص میکند که چگونه اطلاعات مربوط به فکس و یا تصویر فکس به فرمت بسته بندی درآید. اما قبل از توصیه نامه 38.T، سیستم های متداول فکس از طریق ارتباط Dial-up با استفاده از خطوط PSTN باهم ارتباط برقرار می کنند. در سیستم FoIP مقصد ارسال فکس به جای شماره فکس، یک آدرس IP می باشد. آدرس IP یک تعداد عدد است که به یک سیستم فکس که به شبکه معینی متصل است تخصیص داده می شود، معمولا از شبکه TCP/IP استفاده می شود. (TCP یکی از دو پروتکل بالای IP است. پروتکل دیگر UDP است که سریع تر است و کمتر قابل اطمینان است.)
اگر شبکه IP از Gatekeeper استفاده کند – وسیله ای که شماره تلفن را به آدرس IP تبدیل می کند – شماره تلفن می تواند به جای آدرس مقصد به کار رود.
سیستم فکسی که قابلیت ارسال بر روی IP را داشته باشد می تواند به سیستم های فکس معمولی هم فکس ارسال کند.